هتاک

شاد باد و شاد گریست 

شاد پندار و  شاد خبیث 

چه باشد که ما نیز ترنم واژه افکنیم و مدعی کلام! چه باشد که روزگار مصلح یاد شود و زمره ما مسلم!  

تا کجا باید نوشت تا کجا باید گریست که جانان من تو را به خود آمدی و نفع کلام را زمره افکار. 

هتاک زخویش خنجر کشید و حمال کوله بر دوش که نفع کسب شود و روزه بر ما جمع مخلص ناله است و گریه!