شب یلدا

شب یلدا گویم و حرف تو در گوش کشم

شب وصال گویم و جمال تو در هوش رسم

به تو گویم باشم که جز نباشد ز من حقی

به خود گویم نباشم که جز باشد ز تو رفقی

هل هله کنان و تاج به سر تو را بینم

ز خود مستی و راستی در افکار تو را چینم

کوله بر دوش و اذهان به تحیر بینند

که ما را ز خودی خود در بر دوست بینند

باشد ز من پیری مغان در گوش بگوید

که با جرار و قدار بگو که جز تو نگوید

گفته را ز خود پرستی و تاج پرستی آغاز بکن

هرچه در دل داری از عاشقی آغاز بکن

حواس به جمع باشد  که حتم گویم

دوستتت دارم ها را از اعماق دل گویم

گفتنی را باید بگفت در ورای هرچه نما

هرچه ضرر باشد به جان خریداری در سفره نما