در این هوای آلوده به وهم
هیچ جایی برای زندگی نیست
و فقط در آن انگل های شک و تردید جای دارند
بی شک باید رفت
باید ذهنی ساخت با هوایی پاک
گل امید در این هوای آلوده دوام نخواهد آورد
این هوا این خاک این زندگی...
آلوده است
باید رفت...
باید رفت...
به جایی که در آن آسمان دل بدون هیچ حائل و آلودگی دیده شود
باید رفت...
به دنبال آسمانی پاک
بدون وهم...
باید رفت...
شاعر: ف.ق